Deze vraag werd mij een aantal jaren geleden gesteld.

 Hoezo, dacht ik. Natuurlijk zorg ik goed voor mezelf. En toch had deze vraag iets in mij los gemaakt. Is het waar dat ik dat doe? 

Niet echt moest ik bekennen. Ik zorgde voor alles en iedereen en dan pas voor mezelf. Ik hing onderaan het laddertje. Dit gebeurde volledig onbewust. 

Ik had altijd het idee dat ik het gelukkigst was als ik goed voor anderen zorgde.

Vanaf dat moment heb ik het besluit genomen dat ik beter voor mezelf zou gaan zorgen. Ik ben me gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling en heb verschillende (coach)opleidingen gevolgd. Er ging een wereld voor me open en ik heb alles wat ik leerde meteen op mezelf toegepast.

Dat had ik op dat moment hard nodig in mijn leven want er waren een aantal nare gebeurtenissen aan de gang. 

Enige jaren later liep ik toch weer vast. Ondanks coaching, zelfhulpboeken en opleidingen. Het hielp niet goed genoeg. Ik had een muur om mij heen getrokken die ervoor zorgde dat ik mij staande kon houden, maar ik voelde dat ik vastzat in mijn emoties.
Ik was helemaal geblokkeerd.